De berenklauw is een imposante plant met grote trossen bloemen en grote, harige bladeren. Ze lijken wat op de klauw van een beer, vandaar de naam van de plant. Er zijn twee soorten van: de inheemse soort, de Heracleum sphondylium. En een uitheemse soort die wel 2 tot 4 meter hoog kan worden, de Heracleum mategazzianum.
Hoewel deze plant er heel mooi uitziet, is ze niet zo onschuldig. Mens én dier kunnen er bij aanraking serieuze brandwonden door oplopen. Het sap dat via de kleine haartjes van de bladeren op de huid terecht komt, bevat furocoumarine; dat is een stofje dat, in combinatie met zonlicht, roze tot rode vlekken en blaren veroorzaakt die zeer pijnlijk zijn. Meestal is er geen jeuk. Het stofje, dat de plant moet beschermen tegen insectenvraat, maakt de huidcellen gevoelig voor zonlicht en UV-stralen. Hierdoor sterven de cellen af; dit veroorzaakt een ontstekingsreactie. Het is dus geen allergische reactie, zoals je verkeerdelijk zou kunnen denken.
Als je een vermoeden hebt dat je hond in aanraking is geweest met berenklauw, maar er nog geen symptomen van zichtbaar zijn, spoel de vacht van de hond dan goed uit (eventueel met zeep). Hou de hond een aantal dagen zoveel mogelijk uit de zon.
Als je hond wél al symptomen heeft, verwittig dan de dierenarts. Die zal je hond pijnstillers geven en, indien nodig, brandwondenzalf. De symptomen nemen normaal na twee weken af. Het komt altijd goed, maar er kan een litteken overblijven.
Recente reacties